حامد توسلی، رئیس شورای روستای قلعه فرامرزیه و مربی ورزش باستانی در گفت‌وگو با خبرنگار پانا از اهداف، آیین و تاریخچه ورزش باستانی صحبت کرد.

توسلی در ابتدا به چگونگی انجام این ورزش پرداخت و گفت: «ورزش زورخانه‌ای که به نام ورزش باستانی نیز شناخته می‌شود، مجموعه‌ای از حرکات ورزشی با وسایل و بی‌وسایل است که در آن آداب و رسوم مخصوصی اجرا می‌شود. این ورزش به عنوان یکی از ورزش‌های تاریخی و فرهنگی ایران رواج داشته و از گذشته‌های دور شناخته شده است. ورزش زورخانه‌ای از آیین‌های پهلوانی و ورزش‌های سنتی ایرانیان است و مکانی که در آن به این ورزش پرداخته می‌شود، زورخانه نام دارد. مورخین معتقدند که ۷۰۰ سال پیش، محمود، معروف به پوریای ولی، زورخانه‌ها را به شکل امروزی درآورده است.»

این مربی افزود: «از دیرباز، ورزش زورخانه‌ای به مفهوم پهلوانی و جوانمردی اشاره داشته و اغلب کسانی که در زورخانه‌ها شرکت می‌کردند، دارای خصوصیاتی مانند مروت، جوانمردی و پهلوانی بودند. مرشد زورخانه نیز در هنگام ورزش برای تهییج ورزشکاران، اشعار و داستان‌های آهنگین را همراه با ضرب زورخانه‌ای می‌خواند و به ارزش‌های جوانمردی و پهلوانی اشاره می‌کند.»

توسلی سپس به تاریخچه این ورزش پرداخت و گفت: «در گذشته‌های دور، پهلوانان جزو ارزشمندترین طبقات اجتماعی به شمار می‌رفتند و پس از موبدان قرار داشتند. جنگاوری و رزم در آن دوران یکی از ارزش‌های باستانی به شمار می‌رفت و پهلوانان به انواع فنون رزم تسلط داشتند. این محبوبیت، آن‌ها را در بین عموم مردم بسیار عزیز کرده بود.»

وی به ریشه‌های فرهنگی این ورزش اشاره کرد و افزود: «شعار ورزش باستانی پرورش تن و روان انسان است. شیعیان بر این باورند که زورخانه، مسجد دوم آن‌ها است. یکی از اصلی‌ترین آداب زورخانه این است که ورزشکاران باید مواردی مانند فروتنی، از خودگذشتگی، مروت، مردانگی، سفره‌داری، پاکیزگی، و کمک به تهی‌دستان و تنگدستان را رعایت کنند.»