دفعه بعد که فکر می‌کنید خواهر یا برادرتان فرزند محبوب والدین است، به یاد داشته باشید که بجز سن، عوامل دیگری نیز در این قضیه دخالت دارند. این عوامل می‌توانند با احساس مسئولیت پذیری، خلق و خو و رفتار فرزندان مرتبط باشند.

علاقه بیشتر والدین به یکی از فرزندانشان می‌تواند موقتی باشد و بسته به شرایط تغییر کند.

تاثیر فرزند طلایی بودن

فرزندان طلایی خانواده نسبت به خواهران و برادرانشان از مزیت‌های بیشتری برخوردار هستند. فرزندان طلایی که از علاقه و توجه بیشتری از سوی والدینشان برخوردارند، به لحاظ سلامت روانی بهتر عمل می‌کنند، نمرات بهتری می‌گیرند، توانایی بیشتری در تنظیم احساسات دارند و روابط سالم‌تری خارج از خانه برقرار می‌کنند.

با این حال فرزند طلایی بودن همیشه خوب نیست. توجه و علاقه زیاد والدین به یکی از فرزندان ممکن است باعث شود که آن فرزند مهارت‌های لازم برای زندگی خارج از چارچوب خانواده را نیاموزد و از زندگی آزاد باز بماند.

چالش‌های ناشی از عدم برابری

برخی از کسانی که فرزند طلایی والدین خود نبودند، ممکن است در بزرگسالی با مشکلات بیشتری مواجه شوند. این فرزندان در معرض خطر بیشتری نسبت به مصرف مواد مخدر و سلامت روانی ضعیف‌تر و روابط خانوادگی کمرنگ‌تر قرار می‌گیرند.

آن‌ها همچنین در مدرسه و خانه بیشتر دچار مشکلات مختلف می‌شوند. بنابراین، چطور می‌توان روابطی منصفانه بین والدین و تمام فرزندان برقرار کرد؟

نکته کلیدی این است که والدین باید در مورد هر گونه رفتار ترجیحی با خود صادق باشند و مطابق با آن عمل کنند. تفاوت‌های تربیتی برای بچه‌های متفاوت طبیعی است اما باید سالم و مناسب باشد. والدین باید راه‌هایی پیدا کنند که به خاطر آن‌ها فکر کنند که با فرزندانشان چطور رفتار می‌کنند و تفاوت‌ها را به خوبی مدیریت کنند.

والدین باید زمانی که همسر، اعضای خانواده یا دوستانشان به تفاوت‌ها میان رفتارشان با فرزندانشان اشاره می‌کنند، باید ذهنی باز داشته باشند و آماده اصلاح رفتار‌های اشتباه خود باشند. مکالمه مستقیم با فرزندان و شنیدن دغدغه‌های آنان نیز می‌تواند به ایجاد تعادل در رفتار والدین کمک کند.