به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، روان‌درمانی، به ویژه در درمان اعتیاد، از زمان‌های قدیم به عنوان یک روش کارآمد شناخته شده است. اولین بار در اواسط قرن بیستم روان‌پزشکان شروع به بررسی رابطه بین مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی و اعتیاد کردند. از آن زمان، این روش به یکی از ارکان اصلی درمان اعتیاد تبدیل شده است، چرا که نه تنها به افراد کمک می‌کند تا ریشه‌های روانی وابستگی به مواد را شناسایی کنند، بلکه ابزارهایی برای پیشگیری از بازگشت به اعتیاد نیز ارائه می‌دهد.
یکی از روش‌های موثر روان‌درمانی در ترک اعتیاد، درمان شناختی-رفتاری (CBT) است. این روش به افراد کمک می‌کند تا الگوهای فکری منفی و مخرب را شناسایی کرده و تغییر دهند. همچنین، حمایت‌های اجتماعی، انگیزه‌بخشی و مشاوره‌های فردی و گروهی نقش بسیار مهمی در موفقیت این درمان دارند.
در ایران، هرچند روان‌درمانی در برخی کلینیک‌های تخصصی ترک اعتیاد مورد استفاده قرار می‌گیرد، هنوز به عنوان یک بخش اساسی از درمان در بسیاری از مراکز درمانی شناخته نمی‌شود. کمبود متخصصان و امکانات محدود در دسترسی به خدمات روان‌درمانی، از جمله چالش‌های پیش رو در این زمینه است.
مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که از روان‌درمانی در فرایند ترک اعتیاد استفاده می‌کنند، بین ۲۵ تا ۵۰ درصد شانس موفقیت بیشتری دارند. این موفقیت نه تنها در کاهش احتمال بازگشت به اعتیاد، بلکه در بهبود کیفیت زندگی و افزایش ثبات روانی این افراد نیز به وضوح مشهود است.
در نتیجه، روان‌درمانی به عنوان ابزاری کلیدی و مکمل در کنار دارو و حمایت‌های اجتماعی، می‌تواند مسیر ترک اعتیاد را هموارتر کرده و بهبودی کامل را برای فرد فراهم آورد.