به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، پیرزن دستفروشی که در تصویر مشاهده می کنید، سال ها سرایدار یک مدرسه مقطع ابتدایی  در تهران بود. مدرسه ای که دو شیفت دخترانه و پسرانه دارد که در نوبت صبح دختران و در نوبت عصر پسران را آموزش می دهد. این خانم در هر دو شیفت مسئولیت تمیز کردن و پاکیزگی ساختمان مدرسه را بر عهده داشت و به شکلی خستگی ناپذیر، بی وقفه به نظافت مدرسه مشغول بود. او همسر خود را سال ها پیش از دست داده است.

زندگی او به همین شکل می گذشت تا اینکه هفت سال پیش بازنشسته شد. وی پس از بازنشستگی خانه نشین شد. اما طولی نکشید که اجاره های عقب افتاده به جان او افتاد و باعث شد صاحب خانه او را از خانه بیرون کند. او پس از این ماجرا به دخترش پناه برد و اینک در خانه دختر و داماد خود سکونت دارد. او که حتی دیگر خانه ای برای زندگی ندارد، اکنون چند سال است که سر کوچه محل زندگی دخترش می نشیند و بیسکوئیت های ویفر و کلوچه می فروشد تا از تنهایی خارج شده و با اهالی و رهگذران نیز حین دستفروشی صحبت می کند. رهگذرانی که بخشی از آنها دانش آموزان مدرسه ای هستند که او سالها، آنجا، مادر مدرسه بود.

دانش آموزانی که حال برای خود دکتر و مهندس و خبرنگار و کاسب و … شده اند.

از رو به روی بساط کلوچه ها و ویفر هایش که رد می شوی، با لبخندی بر لب و چشمانی پیر و خسته، به کوچک و بزرگ سلام می کند و تمام تلاش خود را برای فروش خوراکی های خود می کند.

این روایت یکی از میلیون ها سرایداران مدارس در سراسر کشور است که پس از سال ها خدمت به معلمان و دانش آموزان این مرز و بوم، بازنشسته شده اند و اکنون به این شکل روزگار می گذرانند. سوال اینجاست که چه بر سر سرایداران مدارس پس از بازنشستگی می آید؟

اخیرا سخنگوی آموزش و پرورش کشور در خبری کمبود حدود 40 هزار نفر سرایدار در مدارس کشور را اعلام کرد. بنابراین شواهد حاکی از آن است که مدارس کشور ما علاوه بر کمبود معلم، با بحران «کمبود سرایدار» مواجه هستند. یکی از برنامه موثری که وزارت آموزش و پرورش کشور برای جبران کمبود معلم در پیش گرفته است، بازگرداندن معلمان بازنشسته به کلاس های درس است. این برنامه که از مهر ماه امسال در مدارس کشور به اجرا شده، با استفاده از دانشجو معلمان، سرباز معلمان، معلمان حق التدریسی و معلمان بازنشسته، توانسته کلاس های درسی که تا پارسال خالی از معلم بود را از معلمان کارکشته و مجرب پر کند و دانش آموزان را از ترس عقب ماندگی و ناآگاهی از دروس نجات دهد.

چرا نمی توان از همین الگو برای سرایداران بازنشسته ای که تمایل به ادامه کار دارند استفاده کرد؟ سرایدارانی که سال ها هم پای معلمان در خدمت به نونهالان این کشور، زحمات فراوان کشیدند و اکنون بازنشستگی آنها را به کنج خانه ها و آلونک هایشان کشانده است. با اجرای این طرح در بین سرایداران، نه تنها مشکل کمبود سرایدار مدارس ایران حل و فصل می شود، بلکه سرایداران هم به کاری مشغول می شوند که روزهای بسیاری با آن زندگی کردند و هزینه های زندگی خود را بدون کمک دیگران تامین کردند.