دوقلوهای به هم چسبیده پدیده بسیار نادری است و هر ساله تعداد کمی از این دوقلوها در سراسر جهان متولد میشوند. علل دقیق این پدیده هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما محققان بر این باورند که عوامل مختلفی از جمله عوامل ژنتیکی، محیطی و اختلالات در تقسیم سلولی در مراحل اولیه رشد جنین میتوانند در ایجاد این پدیده نقش داشته باشند.
به گزارش خط سلامت علیرغم پیشرفتهای چشمگیر در زمینه پزشکی، جداسازی جراحی دوقلوهای به هم چسبیده همچنان یک چالش بزرگ برای پزشکان است. تصمیمگیری در مورد انجام جراحی جداسازی به عوامل مختلفی از جمله محل اتصال، اشتراک اندامهای حیاتی و احتمال موفقیت جراحی بستگی دارد. در سالهای اخیر، پیشرفتهای تکنولوژی و افزایش تجربه پزشکان، موفقیت آمیز بودن جراحیهای جداسازی را افزایش داده است. با این حال، این جراحیها همچنان با خطرات و عوارض جدی همراه هستند.
انواع دوقلوهای به هم چسبیده
دوقلوهای به هم چسبیده بر اساس محل اتصال به انواع مختلفی تقسیم می شوند. برخی از رایج ترین انواع عبارتند از:
دوقلوهای قفسه سینه: در ناحیه قفسه سینه به هم متصل می شوند.
دوقلوهای شکمی: در ناحیه شکم به هم متصل می شوند.
دوقلوهای سری: در ناحیه سر به هم متصل می شوند.
دوقلوهای لگنی: در ناحیه لگن به هم متصل می شوند.
دوقلوهای ستون فقرات: در ناحیه ستون فقرات به هم متصل می شوند.
علل و عوامل خطر به هم چسبیدن دوقلوها
علت دقیق تشکیل دوقلوهای به هم چسبیده ناشناخته است. با این حال، برخی عوامل ممکن است در بروز این پدیده نقش داشته باشند، مانند:
اختلالات ژنتیکی: برخی از مطالعات نشان می دهند که ممکن است عوامل ژنتیکی در بروز دوقلوهای به هم چسبیده نقش داشته باشند.
تاخیر در تقسیم سلولی: در مراحل اولیه رشد جنین، اگر سلول ها به طور کامل از هم جدا نشوند، ممکن است دوقلوهای به هم چسبیده تشکیل شوند.
تشخیص و تشخیص افتراقی
تشخیص دوقلوهای به هم چسبیده معمولاً در دوران بارداری با استفاده از سونوگرافی انجام می شود. با این حال، تشخیص دقیق محل و میزان اتصال دو جنین ممکن است نیاز به انجام آزمایشات تصویربرداری پیشرفتهتر داشته باشد.
درمان و جراحی جداسازی
درمان دوقلوهای به هم چسبیده بسیار پیچیده و چالش برانگیز است. در بسیاری از موارد، تصمیم گیری در مورد جراحی جداسازی به عوامل مختلفی مانند محل و میزان اتصال، وضعیت سلامتی دوقلوها و نظر خانواده بستگی دارد. جراحی جداسازی یک عمل بسیار حساس و پیچیده است که نیاز به تیم جراحی با تجربه و متخصص دارد.
جراحی جداسازی دوقلوهای به هم چسبیده با خطرات و عوارضی همراه است، از جمله:
عفونت: خطر عفونت پس از جراحی بسیار بالا است.
خونریزی: خطر خونریزی شدید در حین و بعد از جراحی وجود دارد.
آسیب به اندام های حیاتی: احتمال آسیب دیدن اندام های حیاتی مانند قلب، ریه و مغز در حین جراحی وجود دارد.
ناتوانی: برخی از دوقلوها پس از جراحی ممکن است با ناتوانی های جسمی یا ذهنی مواجه شوند.
مرگ: برخی از دوقلوها در اثر عوارض جراحی یا بیماری های زمینه ای جان خود را از دست می دهند.
همچنین امید به زندگی برای دوقلوهای به هم چسبیده به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله محل و میزان اتصال، وضعیت سلامتی دوقلوها و موفقیت جراحی جداسازی. در برخی موارد، دوقلوهای به هم چسبیده ممکن است تا پایان عمر به هم متصل باقی بمانند.
زندگی با دوقلوهای به هم چسبیده
زندگی برای دوقلوهای به هم چسبیده و خانوادههایشان با چالشهای منحصر به فردی همراه است. این دوقلوها اغلب با نگاههای کنجکاو و سوالات دیگران روبرو میشوند و ممکن است در پذیرفته شدن توسط جامعه با مشکلاتی مواجه شوند. علاوه بر این، آنها ممکن است نیاز به مراقبتهای پزشکی ویژه و مداوم داشته باشند. با این حال، بسیاری از این دوقلوها با روحیهای قوی و با حمایت خانواده و جامعه توانستهاند زندگی مستقلی داشته باشند و به موفقیتهای چشمگیری دست یابند.
در سالهای اخیر، جامعه نسبت به دوقلوهای به هم چسبیده آگاهی بیشتری پیدا کرده است و تلاشهای زیادی برای حمایت از این افراد و خانوادههای شان انجام شده است. ایجاد انجمنها و گروههای حمایتی، برگزاری همایشها و کنفرانسها و همچنین افزایش پوشش خبری درباره این پدیده، از جمله اقداماتی است که در این زمینه انجام شده است.
احتمال جداشدن موفقیت آمیز کدام نوع از دوقلوهای به هم چسبیده بیشتراست؟
احتمال موفقیت آمیز بودن جراحی جداسازی دوقلوهای به هم چسبیده به عوامل متعددی بستگی دارد که مهمترین آنها محل اتصال دوقلوها است.
به طور کلی، هرچه محل اتصال دوقلوها سادهتر و اندامهای مشترک کمتری وجود داشته باشد، احتمال موفقیت آمیز بودن جراحی بیشتر است. به عنوان مثال:
دوقلوهای قفسه سینه یا شکمی: در صورتی که فقط در ناحیه پوست و بافت نرم به هم متصل باشند و اندامهای داخلی مشترکی نداشته باشند، احتمال موفقیت جراحی بسیار بالا است.
دوقلوهای سری: این نوع دوقلوها پیچیدهترین نوع هستند و احتمال موفقیت جراحی در آنها به میزان اشتراک در مغز، عروق خونی و اعصاب بستگی دارد. در برخی موارد، جداسازی کامل ممکن نباشد و بخشی از جمجمه یا مغز به اشتراک گذاشته شود. عوامل دیگری که بر موفقیت جراحی تأثیر میگذارند؛ معمولاً جراحی در سنین پایینتر موفقیتآمیزتر است.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
source