علم می‌تواند مرز میان فقر و توسعه، وابستگی و استقلال را تعیین کند. کشورهایی که توانسته‌اند از ظرفیت‌های علمی برای حل مسائل واقعی بهره ببرند، نه تنها در عرصه فناوری و صنعت پیشرو شده‌اند، بلکه سطح کیفیت زندگی شهروندان خود را به‌طور چشمگیری ارتقا داده‌اند. به همین دلیل، سرمایه‌گذاری در علم و آموزش به‌منزله سرمایه‌گذاری برای آینده‌ای مطمئن‌تر و صلح‌آمیز است.
امروزه بیش از هر زمان دیگر نیاز به هم‌افزایی علمی میان ملت‌ها احساس می‌شود. چالش‌هایی مانند تغییرات اقلیمی، بحران انرژی، بیماری‌های جهانی و نابرابری‌های اجتماعی، پاسخی جز همکاری علمی و بهره‌گیری از توان پژوهشگران در سراسر جهان ندارد. علم در این معنا، یک میراث جهانی است که مرز نمی‌شناسد و توسعه پایدار بدون تبادل علمی و فرهنگی ممکن نیست.
علم ابزاری برای گسترش صلح است
هرگاه دستاوردهای علمی در مسیر بهبود زندگی بشر و کاهش رنج‌های انسانی به‌کار گرفته شده‌اند، اعتماد میان ملت‌ها افزایش یافته و زمینه برای گفت‌وگو و همکاری فراهم آمده است. ازاین‌رو مسئولیت جامعه علمی تنها کشف پدیده‌های جدید نیست؛ بلکه استفاده مسئولانه از دانش برای پاسداری از کرامت انسان و حفظ زمین به‌عنوان خانه مشترک ماست.
در کشور ما نیز حرکت به سمت اقتصاد دانش‌بنیان و توسعه فناوری‌های نو نشانه درک اهمیت علم در مسیر رشد ملی است. حمایت از پژوهشگران، فراهم کردن بستر همکاری دانشگاه و صنعت، و توجه به اخلاق علمی از مهم‌ترین گام‌هایی است که می‌تواند ایران را در مسیر توسعه پایدار قرار دهد .
علم تنها ابزاری برای پیشرفت فنی نیست، بلکه چراغی است که راه انسان را به سوی «صلح، آگاهی و تعالی پایدار» روشن می‌کند. توسعه بدون علم، حرکتی بدون جهت است و علم بدون مسئولیت اجتماعی، به مقصدی روشن نخواهد رسید.
source