کلثوم رجبی درگفت‌وگو با پانا عنوان کرد:«خدمات اورژانس در استان‌ها بسته به شهر یا روستا تفاوت‌های زیادی دارند.در شهرها، بیماران اورژانسی معمولاً با کمترین مشکل به مراکز درمانی منتقل می‌شوند و روند درمان آن‌ها به سرعت انجام می‌گیرد.

وی افزود:«بیشتر اقدامات اولیه در درمانگاه‌های مجهز صورت می‌گیرد و در مواقعی که بیمار نیاز به اعزام داشته باشد، آمبولانس‌های ۱۱۵ در کوتاه‌ترین زمان در محل حاضر شده و بیمار را به نزدیک‌ترین بیمارستان از جمله بیمارستان سلیمانی، منتقل می‌کنند.حضور تجهیزات کامل و نیروهای انسانی متخصص باعث شده است که بیماران شهری کمتر با تأخیر در روند درمان مواجه شوند و بتوانند از مراقبت‌های پزشکی حرفه‌ای بهره‌مند شوند.»

رجبی اصافه کرد:«اما وضعیت در مناطق روستایی بسیار متفاوت است و مشکلات متعددی وجود دارد.درمانگاه‌های روستایی اغلب از نظر تجهیزات و امکانات پیشرفته قابل مقایسه با مراکز شهری نیستند.کمبود نیروی انسانی متخصص و با تجربه یکی دیگر از مشکلات جدی است.به همین دلیل، بسیاری از بیماران مجبور می‌شوند برای دریافت خدمات درمانی بهتر به بیمارستان‌های شهری اعزام شوند.»

این پرستار ادامه داد:«این مسئله زمانی بحرانی‌تر می‌شود که آمبولانس در دسترس نباشد و خانواده‌ها ناچار شوند خود بیمار را با وسیله شخصی به بیمارستان منتقل کنند.فاصله بین روستا و مرکز شهری گاهی ۱ تا یک و نیم ساعت است و در موارد اورژانسی، این فاصله طولانی می‌تواند جان بیمار را تهدید کند.»

رجبی اظهارکرد:«این کمبودها نه‌تنها باعث ایجاد نگرانی در بین مردم می‌شود،بلکه فشار زیادی هم بر کادر درمان و نیروهای اورژانس وارد می‌کند.نیروهای موجود در روستاها گاهی مجبور می‌شوند با تجهیزات محدود و بدون کمک متخصص،شرایط بحرانی بیماران را مدیریت کنند که این خود ریسک خطای پزشکی را افزایش می‌دهد کارشناسان حوزه سلامت تأکید دارند که نبود امکانات کافی در مناطق محروم،علاوه بر تهدید جان بیماران،باعث افزایش استرس و نگرانی خانواده‌ها در زمان وقوع حوادث اورژانسی می‌گردد.»

پرستار اورژانس و درمانگاه شهرک وحدت شهرستان فردیس خاطرنشان کرد:«برای کاهش این مشکلات، پیشنهاد می‌شود زیرساخت‌های اورژانس درمناطق محروم به‌طور جدی تقویت شود.افزایش تعداد پایگاه‌های اورژانس،استقرار آمبولانس در روستاهای پرجمعیت،جذب نیروهای متخصص و باتجربه،تجهیز درمانگاه‌ها به امکانات حیاتی و آموزش‌های مداوم به پرسنل درمانی از جمله اقداماتی است که می‌تواند فاصله درمانی بین شهر و روستا را کاهش دهد همچنین سرمایه‌گذاری در این بخش نه‌تنها موجب نجات جان بیماران می‌شود،بلکه باعث افزایش اعتماد مردم به خدمات درمانی و ایجاد امنیت روانی در جامعه می‌شود.»

وی در پایان تاکید کرد:«با توجه به اهمیت خدمات اورژانس،مسئولین  بهداشت و درمان باید توجه ویژه‌ای به مناطق محروم داشته باشند تا تمامی مردم،چه در شهر و چه در روستا، بتوانند در شرایط اورژانسی از خدمات پزشکی باکیفیت بهره‌مند شوند و هیچ فرصتی برای نجات جان بیماران از دست نرود.»