به گزارش سلامت نیوز به نقل از رکنا،تمرکز امکانات در تهران، خشکسالی و فرسودگی زیرساخت‌ها در روستاها و شهرهای کوچک، و بی‌توجهی به هشدار کارشناسان، کشور را به مرحله‌ای رسانده که نه تهران توان ادامه دارد و نه روستاها توان ماندگاری؛ و مسیر اصلاح جز با اقدام عملی و توزیع عادلانه منابع ممکن نیست.
در مقابل، کلانشهرها نیز با انفجار جمعیت، بحران انرژی و آب، آلودگی هوا، ترافیک سنگین، کلاس‌های پرجمعیت، بیمارستان‌های شلوغ، فرونشست، کمبود ناوگان حمل‌ونقل عمومی و فروریزش زمین و… مواجه هستند؛ اما حضور شغل و امکانات بیشتر، همچنان برای بسیاری، به‌ویژه جوانان، جذابیت ایجاد می‌کند.روستای افین، یکی از زیباترین روستاهای خراسان جنوبی، سالانه گردشگران فراوانی را به خود جذب می‌کند؛ اما همین روستا، امروز جوانانش را یکی‌یکی از دست می‌دهد. یک کشاورز به رکنا می‌گوید که شش فرزند دارد و پنج نفر آنها مهاجرت کرده‌اند؛ پسر کوچک او نیز تصمیم دارد بعد از بزرگ شدن، روستا را ترک کند.
مرد روستایی: می گویند بیش از ۶۰ سال سن داری و به تو وام نمی دهیم؛ این حمایت از کشاورز است؟
وی گلایه می‌کند که مسئولان از حمایت کشاورزان سخن می‌گویند؛ اما به او که بیش از ۶۰ سال سن دارد و عمرش را پای زمین گذاشته، وام نمی‌دهند. به گفته او، دادن وام به جوانی که از جای دیگری به روستا آمده، هیچ کمکی به واقعیت زندگی کشاورزان بومی نمی‌کند.
دهیار سابق روستای قلعه بالا: زمانی شرایط آنقدر خوب بود که ۲۸ خانواده مهاجرت معکوس داشتند؛ ولی الان نیمی از بوم گردی های روستا تعطیل شده است
در روستای قلعه‌بالا نیز دهیار سابق می‌گوید: زمانی شرایط آنقدر مطلوب بود که حتی مهاجرت معکوس شکل گرفت و ۲۸ خانواده به روستا بازگشتند؛ اما با فراگیر شدن خشکسالی و خشک شدن چاه‌ها، کشاورزی رمق خود را از دست داد و امید ماندگاری کمرنگ شد. او می‌گوید سالهایی که گردشگری رونق داشت، ۱۲ بوم‌گردی فعال بود؛ اما اکنون نیمی از آنها تعطیل شده‌اند.
حتی حضور انواع گونه‌های جانوری که روزگاری وارد روستا می‌شدند نیز امروز بسیار کمتر شده است.حال باید به آقای پزشکیان و همه کسانی که از انتقال پایتخت سخن می‌گویند، پرسشی اساسی را یادآور شد؛ مگر طی این سالها منابع به‌طور متوازن توزیع شده که اکنون بحث جابه‌جایی پایتخت را مطرح می‌کنید؟ زیرساخت‌ها فرسوده‌اند؛ باید برای عبور از این بحران، تصمیمی بزرگ و فوری گرفت.
باید صدای کارشناسان شنیده شود؛ نه فقط در حد حرف. باید عمل کرد. باید مسئولیت‌پذیر بود. امروز با پیامدهای سالها بی‌توجهی به «همه‌چیز» روبه‌رو هستیم. ایران باید در همه نقاطش جای قابل‌قبولی برای زندگی باشد، نه تنها چند نقطه محدود؛ آنها نیز امروز در معرض فرسایش و خطرند و باز هم صدای کارشناسان شنیده نمی‌شود.
∎