کارشناسان حوزه سلامت تاکید دارند که افزایش سن جمعیت، روند رو به رشد چاقی و شیوع بیماری‌های غیرواگیر در ایران، خطر بروز دیابت و در پی آن زخم‌های مزمن را بیش از گذشته بالا برده است. اهمیت موضوع در حدی است که بسیاری از کشورها سیاست‌های ویژه‌ای برای پیشگیری و کنترل این زخم‌ها تدوین کرده‌اند.

در همین زمینه، سیدمهدی طبایی رئیس سازمان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران با بیان اینکه مرگ‌ومیر ناشی از زخم پای دیابتی از بسیاری از سرطان‌های شایع بیشتر است، اظهار کرد: مرگ‌ومیر پنج‌ساله ناشی از زخم پای دیابتی از مرگ‌ومیر شایع‌ترین سرطان مردان (پروستات)، شایع‌ترین سرطان زنان (پستان) و حتی لنفوم بیشتر است. این آمار نشان می‌دهد که زخم‌های مزمن باید در ردیف اولویت‌های نظام سلامت قرار گیرند.

وی افزود: زخم‌های مزمن به‌ طور طبیعی ترمیم نمی‌شوند. زخمی که باید طی چهار تا شش هفته درمان شود، در بیماران مبتلا به زخم مزمن مدت بسیار بیشتری طول می‌کشد. این مساله نه‌ تنها کیفیت زندگی بیماران را به شدت کاهش می‌دهد بلکه بار مالی و روانی زیادی به خانواده‌ها و نظام سلامت تحمیل می‌کند.

طبایی ادامه داد: براساس آمار، حدود ۲۵ درصد بیماران دیابتی دچار زخم اندام تحتانی می‌شوند و متاسفانه از بین آنها، حدود یک‌چهارم به قطع عضو می‌انجامد؛ بنابراین باید با سیاست‌گذاری جدی در زمینه آموزش و پیشگیری از وخامت اوضاع جلوگیری کرد.