ابوالفضل دهقان،درگفت‌وگو با پانا عنوان کرد:«امکانات موجود پاسخگوی همه نیازها نیست و بیشتر در مراکز استان‌ها متمرکز است، درحالی‌که مناطق محروم و روستاها دانشآموزان از امکانات کمتری بهره‌مند هستند.»
وی افزود:«امکاناتی مانند تجهیزات کمک‌آموزشی تخصصی از جمله خط بریل،سمعک، رایانه‌های ویژه، وسایل کاردرمانی و غیره که از ضروریات این این دانشآموزان میباشند.»
دهقان در خصوص مربیان این حوزه هم بیان کرد:«همچنین نیازمند معلمان متخصص و آموزش‌دیده،محتوای آموزشی متناسب با نوع معلولیت ودسترسی به مدارس با فضای مناسب و بدون مانع فیزیکی برای دانشآموزان دچار معلولیت هستیم تا مشکلی برای این دسته از دانشآموزان ایجاد نشود.»
رئیس اداره بهزیستی شهرستان خور و بیابانک درباره امکانات مدارس برای دانشآموزان دارای معلولیت گفت:«در اغلب مدارس امکانات کافی وجود ندارد.برخی مدارس استثنایی تجهیزات حداقلی دارند،اما در مدارس عادی که دانشآموزان تلفیقی حضور دارند، امکانات بسیار محدود است.»
وی اظهار کرد:«فناوری‌های نوین آموزشی «نرم‌افزارها و ابزارهای هوشمند برای ناشنوایان و نابینایان»،فضاهای آموزشی استاندارد کلاس بدون مانع،میز و صندلی مناسب،رمپ، سرویس بهداشتی مناسب‌سازی شده و موارد دیگر که بسیار تاثیرگذار هستند.»
دهقان درخصوص همکاری مدارس و بهزیستی نیز بیان کرد:«همکاری وجود دارد،اما محدود و پراکنده است.بهزیستی بیشتر روی توانبخشی و حمایت‌های اجتماعی متمرکز است و آموزش و پرورش روی مسائل درسی؛این جدایی باعث می‌شود بخشی از نیازها پوشش داده نشود.»
وی در پایان درباره برنامه‌های بهزیستی برای آموزش یا پشتیبانی دانشآموزان گفت:«بهزیستی دوره‌های آموزشی برای خانواده‌ها برگزار می‌کند و در بعضی استان‌ها کارگاه‌های آشنایی معلمان با نیازهای ویژه را دارد.اما این برنامه‌ها منظم و فراگیر نیست و بیشتر به شکل مقطعی انجام می‌شود.»
source