فوتبال ۳۶۰: تیم ملی فوتبال ایران، یا شاید تیم منتخب لیگ برتر ایران، در اولین جدال از رقابت‌های کافا، موفق شد با نتیجه ۳ بر یک از سد افغانستان، در دیداری که به میزبانی تاجیکستان برگزار شد، عبور کند. یک نتیجه قابل پیش‌بینی در تورنمنتی سطح پایین که از قبل مشخص بود بار فنی چندانی برای تیم ملی ایران نخواهد داشت. البته از آنجا که این بازی با کج‌سلیقگی محض مسئولان برگزار کننده، خارج از فیفادی برگزار شد، ایران مجبور شد بدون لژیونرهای صاحب تیم، فهرستی را برای بازی نخست مهیا کند که ترکیبی از بازیکنان شاغل در لیگ برتر ایران بود؛ دست‌کم ترکیب اصلی تیم ملی ایران در جدال با افغانستان، چنین ویژگی‌ای را داشت.

پاداشی برای برترین‌های لیگ؟

امیر قلعه‌نویی پیش از آنکه تیم ملی را راهی رقابت‌های کافا کند می‌دانست برای بازیکنانی که قرار است به اردو فرابخواند، مشکل خواهد داشت. دلیل اول همانی بود که در بالا عنوان شد؛ این بازی خارج از فیفادی بود. پس در اولین مورد، او امکان استفاده از لژیونرها را نداشت. شاید این مورد فرصتی اجباری در اختیارش می‌گذاشت تا با رهایی از نقد گزنده عدم اعتقاد به جوانان، به آن‌هایی که در اردوی‌های اخیر به عنوان بازیکن جوان، به تیم دعوت شده و روی سکو فرستاده شده بودند، شانس بیشتری دهد. از بد روزگار ولی همان‌ بازیکنان درگیر اردوی تیم امید شده و امکان حضور در کافا را از دست دادند. به این ترتیب، تنها امکانی که برای قلعه‌نویی و کادر فنی تیم ملی میسر بود، پاداش دادن به بازیکنانی بود که در لیگ برتر درخشیده بودند. قلعه‌نویی با استفاده از همین بند، ترکیبی از بازیکنان ملی‌پوش مدنظر، با منتخب لیگ را برای بازی با افغانستان فراخواند. اگرچه تعدادی از دعوت‌ شده‌ها جای حرف‌وحدیث باقی گذاشتند؛ ولی روشن است که در مکانسیم قلعه‌نویی، از جمع 11 نفره‌ی فیکس بازی با افغانستان، بازیکنان بسیار کمی فرصت حضور در فهرست اصلی تیم ملی در جام جهانی آمریکا را به دست خواهند آورد.

شاید هیچی، شاید ۲ نفر!

در فهرست اصلی تیم ملی برای بازی با تیم ملی افغانستان، بازیکنان محدودی هستند که احتمالا فرصت حضور در آمریکا را به دست بیاورند. در بین همان افراد هم تعداد کم‌تری هستند که شانس حضور در ترکیب اصلی را خواهند داشت. درست است هنوز زمان زیادی تا شروع جام جهانی باقی‌مانده و احتمال مصدومیت و یا هر مورد غیرمترقبه دیگری وجود دارد؛ اما رویکرد قلعه‌نویی به علاوه اظهارات خودش که گفته «بعید است به غیر از آن‌هایی که برای این تیم زحمت کشیده تا به جام جهانی برسد، بازیکن دیگری به تیم دعوت شود«، این فرضیه را قوت می‌بخشد که در بین 11 نفر بازیکنی که مقابل افغانستان بازی کردند، شاید هیچی و در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن، شاید 2 نفر، فرصت حضور در ترکیب اصلی تیم ملی در آمریکا را داشته باشند. 

عارف آقاسی، یکی از آن‌هاست؛ او در این فصل به استقلال پیوسته و فصل گذشته در تراکتور نمایش درخورتوجهی داشت. بادرنظر گرفتن سن‌وسال شجاع خلیل‌زاده و سوتی‌های گاه‌وبیگاه او در قلب خط دفاعی، به نظر می‌رسد این مدافع یکی از معدود بازیکنانی باشد که شانس فیکس بازی کردن در ترکیب تیم ملی را به دست بیاورد. آریا یوسفی هم از این احتمال فاصله چندانی ندارد. درست است او در اندیشه‌های قلعه‌نویی برای حضور در خط راست دفاعی در اولویت نیست؛ ولی وضعیت پیچیده بازیکنان محبوب قلعه‌نویی در این پست، در تیم‌های باشگاهی‌شان، ممکن است فضا را به سود آریا تلطیف کند تا او یکی از معدود بازیکنان جوان تیم ملی باشد که فرصت بازی در آمریکا را به دست بیاورد. هرچند که احتمال رقم خوردن این موارد، چندان بالا هم نیست.

شانس اندک برای نفر سوم

به غیر از این 2 نفر، شاید بشود شانس کم‌تری را هم به پیام نیازمند داد؛ با توجه به محرومیت و دوری 4 ماهه علیرضا بیرانوند از میادین، شاید او جایگاه مستحکم‌تری در اندیشه‌های قلعه‌نویی پیدا کند. اگرچه همچنان گزینه اصلی امیر، علیرضا بیرانوند خواهد بود؛ ولی اگر «بیرو» بعد از محرومیت به شرایط آرمانی نرسد یا دیرتر از موعد در فضای مسابقه قرار بگیرد، شاید پیام هم اندک شانسی داشته باشد.