میان شلوغی شهر و دغدغه های مردم؛ صداهایی آرام شنیده می‌شود؛ صداهایی که به قدری آرام است که برخی متوجه آن نمی‌شوند، قشر بی صدای جامعه اغلب کمتر دیده نمی‌شوند؛ اما کسی هست که به این قشر امید می‌بخشد، خبرنگاران با توجه به وظیفه ای که بر عهده گرفتند؛ صدای این قشر را بلند می‌کنند.

خبرنگاری فقط معطوف به تهیه خبر نیست؛ پیامد خبر است که قشری را بیدار، قشری را هوشیار و قشری را نمایان میکند، خبرنگار، نه تنها باید دغدغه مند، بلکه باید به مسائل روز هم آشنا باشد، چرا که توصیف مسائل روز بر عهده قلم به دستان و دوربین به دستان است.

حوادث گوناگونی در جهان رخ می‌دهد؛ این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم آن را چگونه توصیف کنیم؛ امید آفرین و یا ناامیدکننده؛ خبر باید از درد دل جامعه شروع و به میز مسئول خاتمه یابد؛ باید به گونه ای درد مردم را روایت کرد و پیگیر برای حل مشکل بود، تا مسئول مربوطه با پیگیری های لازم، یکی از نیاز های شهر، استان ،کشور و یا حتی جهان هستی خود را حل نماید.

پانا؛ رسانه ای از دل دانش آموزان 

خبرنگاران؛ سایه‌های شجاعی که تاریخ را روشن می‌کنند؛ حقایق را فریاد می‌زنند، حتی وقتی دنیا گوش نمی‌دهد؛ در واقع خبرنگاران سازندگان جامعه هستند،در کنار فعالیت خبرگزاری مختلف؛ پانا هم حرف هایی برای گفتن دارد؛ پانایی که صدای رسای جامعه آموزش و پرورش است، روایت پانایی ها از مدرسه، فعالیت های ساده ای را میرساند که شاید در آینده تحولی بزرگ را رقم بزند؛ پانا فقط یک خبرگزاری دانش آموزی ساده نیست، هم قدم با معلمان، دانش آموزان و روایت گر لحظات ناب داخل مدرسه است، خبرنگاران پانا، شاعران واقعیت هستند.

در پایان، ضمن عرض تبریک روز خبرنگار خدمت تمامی سربازان رسانه و آرزوی موفقیت برای کسانی که پانا را همراهی نمودند و این باعث تحول میان دانش آموزان شدند؛ آرزوی میکنم که خبرنگاران با تحلیل های درست از جامعه، گامی استوار در راستای پیشرفت مطلوب منطقه و حل مشکلات مردم بردارند.

خبرنگاری، نه تنها یک عشق، بلکه یک رسالت است.