وی افزود: در این دوره، برای درمان‌هایی که هیچ پشتوانه علمی و کارآزمایی بالینی نداشتند، تعرفه رسمی تعیین شد و حتی برخی تحت پوشش بیمه قرار گرفتند. این اقدام، مصداق آشکار گمراه‌سازی نظام سلامت و هدایت منابع عمومی به مسیری خلاف علم و شواهد بود و اعتبار علمی نظام سلامت کشور را زیر سؤال برد.

وی اظهار کرد: یکی از تلخ‌ترین پیامدهای گسترش شبه‌علم، بروز آسیب‌های جدی برای بیماران است. حداقل پنج مورد مشخص در اختیار داریم که زنانی به دلیل اضافه وزن، به مصرف داروهای گیاهی روی آوردند و این ترکیبات فاقد تأیید علمی، در نهایت منجر به نارسایی کامل کبد شد و بیماران به‌عنوان موارد اورژانسی، کاندید پیوند کبد قرار گرفتند.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: مشکل آنجاست که شبه‌علم تنها در فضای غیررسمی باقی نماند. فاجعه زمانی آغاز شد که برخی پزشکان با توسل به مفاهیم طب سنتی نسخه‌نویسی کردند و برای دریافت مدارک رسمی وارد دانشگاه شدند. ورود اصطلاحاتی مانند «طب ایرانی» به ساختار آموزشی و ادامه این روند، باعث نفوذ در بخش‌هایی از بدنه تصمیم‌گیر نظام سلامت شده است.

وی ادامه داد: در زمانی که در فرهنگستان علوم پزشکی بودیم، نزدیک به ۲۰ مقاله علمی درباره خطرات شبه‌علم منتشر کردیم و بارها موضع خود را به‌روشنی اعلام نمودیم؛ اما از سوی مداخله‌گران با آسیب‌ها و حاشیه‌سازی‌های فراوان روبه‌رو شدیم. متأسفانه فرهنگستان علوم پزشکی نیز در این زمینه جدیت کافی نداشت.