به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، دکتر فرشاد نجفی پور با اشاره به سخنرانی در یک سازمان و طرح سئوالی مبنی بر اینکه آیا امیدواری می تواند استراتژیکی برای کسب و کار باشد، اعلام کرد: امید در اغلب موارد با خوش‌بینی یا آرزوهای سطحی اشتباه گرفته می‌شود. تحقیقات روان‌شناسان مطرح نشان می‌دهد امید فرآیند ذهنی فعال است که سه مؤلفه اصلی هدف، مسیر و عاملیت دارد.
هدف: امید از تعیین هدف شروع می‌شود. یعنی باید دانست از کجا شروع کرد و به کجا رسید. هدف می‌تواند کوتاه مدت یا بلند مدت باشد و نقش تعیین‌کننده‌ای در جهت‌گیری فعالیت‌های انفرادی و تیمی دارد.
مسیر: پس از تعیین هدف، یافتن راه و استراتژی برای دستیابی به آن ضروری است. این مسیر شامل شناسایی منابع، تعیین روش مقابله با چالش و انتخاب بهترین راهکار است. داشتن چندین راهکار، تضمین می کند که حتی در صورت بروز مانع، راهی برای پیشرفت وجود دارد.
عاملیت: عاملیت به باور فرد به توانایی‌ها برای تحقق هدف اشاره دارد که شامل ایجاد انگیزه، پایداری و تمایل به تلاش مستمر در مواجهه با مشکلات است. به بیان دیگر امید زمانی ایجاد می‌شود که فرد هم به هدف اعتقاد داشته باشد و هم توانایی غلبه بر مشکلات را در خود ببیند.
امید فراتر از خوش‌بینی است. خوش‌بینی، انتظار مثبت بدون برنامه‌ریزی مشخص برای مواجهه با موانع است. امید، فرایندی است که شامل تعیین هدف، برنامه‌ریزی دقیق برای دستیابی به آن و ایجاد انگیزه لازم جهت غلبه بر چالش می‌شود. اصطلاحاتی مانند “مثبت فکر کن” بیش از حد سطحی بوده و اهمیت برنامه‌ریزی برای تحقق اهداف را نادیده می گیرد.
تحقیقات نشان داده‌اند افراد امیدوار در محیط کار عملکرد بهتری دارند. مدیر امیدوار قادر است به هدف برسد. زیرا امید منجر به افزایش خلاقیت، انعطاف‌پذیری در مواجهه با مشکلات و توانایی یافتن راه‌حل‌های جایگزین می‌شود. امید عامل مهمی در ایجاد ارتباط سالم است. آدم های امیدوار، توانایی همدلی بیشتری دارند، به دیدگاه‌های دیگران احترام می‌گذارند و ارتباط سالم تری برقرار می‌کنند. این امر مستقیماً به افزایش حمایت اجتماعی و کاهش احساس تنهایی منجر می‌شود.
4 استراتژی عملی جهت تقویت امید در شرکت ها و سازمان ها
شفاف‌سازی نقش و هدف: مدیر با ارائه برنامه‌های مشخص و اهداف روشن، اضطراب ناشی از عدم قطعیت را کاهش می‌دهد و مسیرهای ممکن برای دستیابی به اهداف را مشخص می‌کند.
استفاده از هدف کوچک: تقسیم هدف بزرگ به کوچک‌تر و دست یافتنی به ایجاد حس موفقیت و پیشرفت منجر می شود.
رصد پیشرفت: ثبت و اعلام موفقیت‌های کوچک در مسیر تحقق اهداف، احساس توانمندی و عاملیت را در کارکنان تقویت می‌کند.
ایجاد احساس موفقیت: ایجاد حس موفقیت از طریق یادگیری و مهارت‌افزایی، به مرور زمان باور به توانایی‌های کارکنان را افزایش می‌دهد.
مدیر باید امید را عامل الهام بداند تا با ایجاد انگیزه و تقویت روحیه گروه به نتیجه برسد.
دنیای متغیر امروز، نیازمند مدیری است که بتواند با ترکیبی از امید، اعتماد، همدلی و ثبات ، محیط کار را بهینه و کارکنان را برای دستیابی به آینده‌ای روشن‌تر راهنمایی کند.
انتهای پیام
source