به گزارش مشرق، سامانهٔ آمریکایی «تاد» یکی از پیشرفته‌ترین سامانه‌های دفاع هوایی در جهان محسوب می‌شود، برای رهگیری موشک‌های بالستیک با دقت و سرعت پاسخ‌دهی بالا طراحی شده و در چارچوب یک شبکهٔ دفاعی یکپارچه عمل می‌کند اما با این وجود، جهان در روزهای گذشته مشاهده کرد که چگونه چند موشک ایرانی موفق شدند این سامانه را دور بزنند و فریب دهند. پس دلایل آن چیست؟
پنهان شدن در «منطقه کور»
رادار آمریکایی با وجود قدرتش، به سمت بالا طراحی شده، نه به زوایای مایل پوشش جو. موشک‌های ایرانی در ارتفاعاتی پرواز کردند که رادارهای تاد (۳۰ تا ۵۰ کیلومتر) آن را پوشش نمی‌دهند، بنابراین از دید خارج شدند.
مسیرهای متغیر
موشک‌های فراصوت ایرانی مسیر مستقیم نداشتند، بلکه مدام مسیر خود را تغییر می‌دادند تا الگوریتم‌ها را به‌طور مداوم گیج کنند. با هر مانور، سامانه تاد باید موقعیت هدف را دوباره محاسبه کند، که این باعث می‌شود در صحنه‌ای شبیه تعقیب اشباح متحرک، از رسیدن به هدف واقعی باز بماند.
سرعت خارق‌العاده
موشک‌ها به سرعتی بیش از ۱۳ ماخ (۴ کیلومتر در ثانیه) رسیدند، که تصمیم به رهگیری را از لحاظ زمانی تقریباً غیرممکن و خارج از ظرفیت‌های سامانه کرده است.
استفاده از شکاف‌های سامانه‌ها
سامانه‌هایی مثل «تاد» و «پاتریوت» بر اساس لایه‌های دفاعی در هم تنیده طراحی شده‌اند تا محافظتی چند مرحله‌ای ایجاد کنند. اما در عمل، بین این لایه‌ها شکاف‌هایی در هماهنگی و عملکرد ایجاد می‌شود. موشک‌های ایرانی طوری طراحی شده‌اند که این شکاف‌ها را هدف بگیرند، جایی که تصمیم‌گیری و اجرای رهگیری دشوار می‌شود.
موشکی که خودش فکر می‌کند
گزارش‌های پیشین نشان داده‌اند که کشورهایی مثل ایران و چین شروع به آزمایش الگوریتم‌های هوش مصنوعی در سامانه‌های هدایت کرده‌اند، تا تصمیمات حرکتی را در زمان واقعی اتخاذ کنند. به لطف این فناوری، موشک‌ها دیگر از پیش برنامه‌ریزی‌شده نیستند، بلکه در حین پرواز قادرند تصمیمات آنی بگیرند.
∎