به گزارش روزپلاس، یکی از راه‌های شناسایی جنایتکاران در پرونده‌های جنایی، یافتن امضای کاری آن‌هاست؛ نشانه‌ای تکرارشونده که ماهیت جنایتکار را فاش می‌کند. در جنگ ۱۲ روزه نیز این امضای آشنا بار دیگر دیده شد: حمله به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ایران توسط رژیم صهیونیستی.

اقدامی که پیش‌تر نیز در تجاوزات اسرائیل به غزه به کرات تکرار شده و حالا در حمله به ایران نیز تکرار شد؛ گواهی دیگر بر ماهیت ضدبشری رژیمی که بارها حقوق بین‌الملل را زیر پا گذاشته است.

در همین زمینه، مهاجرانی سخنگوی دولت در نشست خبری خود اعلام کرد: «دشمن در این جنگ به بیمارستان‌های شهید مطهری، خاتم، لبافی‌نژاد، فارابی کرمانشاه، مرکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست قصر شیرین و مرکز هلال احمر برای معلولان حمله کرده است.» بر اساس آمار رسمی، تاکنون ۹۳۵ نفر شهید شده‌اند که ۱۴۰ نفر از آن‌ها زن و کودک هستند.

این وقایع بار دیگر این پرسش را پیش روی افکار عمومی و نهادهای حقوق بشری قرار می‌دهد: جامعه بین‌الملل تا کی می‌خواهد در برابر این جنایات سریالی سکوت کند؟ بسیاری از تحلیل‌گران، بی‌پاسخ ماندن جنایات اسرائیل را یکی از دلایل اصلی تکرار و تشدید وحشی‌گری‌های این رژیم می‌دانند.

از سوی دیگر، عملکرد رسانه‌های جریان اصلی نیز همچون گذشته دوگانه بود. رسانه‌های غربی و فارسی‌زبان خارج‌نشین، در قبال بمباران بیمارستان‌های ایران سکوت کردند، اما در مواجهه با ادعایی بی‌اساس درباره هدف قرار گرفتن بیمارستانی در سرزمین‌های اشغالی، به‌سرعت فریاد اعتراض سردادند.

این‌ جنایات بدون پشتیبانی کامل آمریکا و برخی کشورهای اروپایی از اسرائیل ممکن نبود. اگر چنین حمایت‌های بی‌قید و شرطی پایان یابد، نه فقط مردم ایران، بلکه مردم غزه، لبنان، سوریه و یمن نیز از شر این جنایت‌های نظام‌مند آسوده خواهند شد.