در باب اتفافات اخیر و تجاوز اسرائیل و آمریکا به ایران سخن بسیار است. به اشاره تنها به چند نکته اشاره می‌گردد:
۱- مهم‌ترین دستاورد این ایام، همدلی اکثریت جریان‌های ایرانی با هم در دفاع از وطن بود. بلوغی که مردم از خودشان نشان دادند، جای تحلیل فراوان دارد. علی رغم اینکه این سال‌ها از سیستم به دلایلی (از ناکارآمدی تا وجود فساد) ناراضی‌هایی داشتند، اما وقتی پای تهدید ایران به میان آمد، صبوری کرده و حتی به کمک فرزندانشان در دفاع از کشور برآمدند. نه تحت تاثیر رسانه‌های بیگانه قرار گرفتند و نه سخنان وطن‌فروشان مهاجر را جدی گرفتند. در این بین مواضع کسانی که در حصر و بند بوده یا هستند، واقعا ستودنی است.
۲- هنوز از حوادث پاییز ۱۴۰۱ به کارگزاری «نسل زد» زیاد نگذشته است؛ شکافی که عمیق و ترسناک به نظر می‌رسید. اما این روزها از این گسست چندان خبری نبود. آیا نسل نو از شعارهایشان عدول کردند یا حاکمیت لاجرم به سوی آنان گرایش یافت. به نظر می‌رسد که شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» که محوریت آن غالبا با «حب الوطن» بود در وضعیتی متفاوت گفتمان غالب این روزها شد و این مقامات بودند که از دفاع از ایران گفتند و به مطالبات نسل جدید نزدیکتر شدند.
۳-از دست دادن همزمان تعداد قابل توجهی از کیفی‌ترین نیروهای نظامی و امنیتی کشور، اصلا اتفاق ساده‌ای نیست و جای چنین نیروهای مجربی به راحتی پرشدنی نیست. (گرچه نیروهای مدافع وطن، این ایام خوش درخشیدند.) اما پرسشی!
چرا به سهولت دشمن به چنین خواسته‌ای رسید؟ شک نیست که نفوذی‌ها بیش از آنچه تصور می‌شود در سیستم حضور دارند و از رگ گردن نزدیکترند! نفوذی هم ویژگی اصلیش آن است که در شکل نیروهای بسیار خودی و داغ (حتی با داغ پیشانی) ظاهر می‌شود! پس نظام سخت‌ترین ضربه را از میان خودی‌ترین نیروها خورد و با این وصف نیاز به خانه تکانی جدی دارد.
اینکه اتباع هم در ترورها و تخریب ها نقش داشتند، شکی نیست. اما آیا اتباع می توانند در این حد وسیع پهپاد در ایران بسازند و پرواز رسمی (پیش از حمله) داشته باشند؟ خیلی باید مواظب بود که ستون پنجم اصلی، پشت اتباع مخفی نشوند و در گام‌های بعد حادثه خلق نکنند!
این اتفاق می‌تواند چون «رزمایشی» قلمداد شود که کاستی‌ها و نقاط آسیب‌پذیر سیستم را در مواقع حساس، نشان دهد که بیش از خطر برون، در درون مشکل داریم.
۴- دکتر پزشکیان پس از آتش‌بس، پیام مهمی داشته و نقش مردم در این دستاورد را برجسته دید. اما این پیام یک نکته مهم کم داشت.
بهترین پاداش ملتی چنین سترگ، در این روزهای حساس چه می‌تواند باشد؟ جز این است که این ملت در طول تاریخش، در جست‌وجوی بیشترِ آزادی و رسیدن به حقوقش بوده است؟ آیا نمی‌شد در این موقعیت خاص، طی بیانیه‌ای اعلام شود تغییر رویه‌ای در تدبیر امور در دستور کار است؟ آیا نمی‌شود تغییراتی در صداوسیما به وجود آید تا با اعصاب مردم دیگر بازی نشود؟ آیا ختم فیلترینگ، خبر لازمی نیست؟ و…
∎