به گزارش رکنا، «سلام تهران» هر روز صبح از ساعت ۶:۳۰ تا ۸:۳۰ با تهیه‌کنندگی هومن ستوده و اجرای منسجم و بی‌حاشیه‌ی بهروز تشکر و فریبا باقری روی آنتن می‌رود. این برنامه نه‌تنها مخاطب تهرانی، که بینندگان سحرخیز در استان‌های دیگر کشور را نیز به خود جذب کرده است؛ گواه این مدعا، حجم پیامک‌ها و بازخوردهایی است که از سراسر کشور به این برنامه ارسال می‌شود. اگر «سلام تهران» جذاب نبود، بی‌تردید چنین گستره‌ای از مخاطب هم نداشت.
ترکیب هوشمندانه محتوا و فرم
«سلام تهران» ساختاری مجله‌محور دارد؛ ساختاری که به‌درستی درک شده و در اجرا هم با دقت رعایت می‌شود. آیتم‌ها معمولاً بین ۵ تا ۸ دقیقه زمان دارند و این خود نشانه‌ای است از شناخت دقیق نیاز مخاطب و تسلط اتاق فکر برنامه بر حفظ ریتم و تنوع. از زنگ مدرسه و پویش صبحانه گرفته تا بخش ورزشی، گزارش‌های شهری، گفتگو با مسئولان و آیتم‌های نمایشی با حضور عروسک محبوب “آقامنوچهر”، همه به‌گونه‌ای تنظیم شده‌اند که مخاطب دچار خستگی ذهنی نشود.
هماهنگی دقیق میان مجریان، پرهیز از اضافه‌گویی، استفاده بجا از شوخی‌های کلامی، و انتقال اطلاعات بدون حاشیه، از نکاتی است که باید به‌عنوان یک نقطه قوت مهم به آن اشاره کرد. همین موضوع باعث شده که بیننده احساس کند وقتش در این برنامه تلف نمی‌شود، بلکه با محتوایی مفید و دلپذیر، برای آغاز یک روز کاری انرژی می‌گیرد.
از آقامنوچهر تا آرش اسدی؛ تنوع در قالب حرفه‌ای
یکی از ویژگی‌های خاص «سلام تهران» حضور هوشمندانه‌ی عروسک آقامنوچهر در بخش‌های نمایشی ابتدایی و میانی برنامه است؛ عناصری که با زبانی طنز اما پرمغز، مفاهیمی اجتماعی یا فرهنگی را مطرح می‌کنند و علاوه بر ایجاد تنوع، بار معنایی برنامه را نیز افزایش می‌دهند.
در بخش ورزشی نیز آرش اسدی با تسلط بالا، نه‌تنها اخبار را ارائه می‌کند، بلکه در تحلیل‌های خود گاهی با لحنی زیرپوستی، مسائل ورزشی روز را نقد می‌کند که همین نکته، بُعد تحلیلی برنامه را تقویت کرده است.
حضور مداوم هنرمندان، ورزشکاران، خوانندگان و فعالان اجتماعی، در کنار انتخاب موسیقی‌های پرانرژی و انگیزه‌بخش، این برنامه را به یک صبحِ تمام‌عیار رسانه‌ای تبدیل کرده است؛ صبحی که فقط یک وعده تلویزیونی نیست، بلکه نوعی هم‌نشینی گرم و صمیمی با مخاطب محسوب می‌شود.
ترکیب تجربه و جوانی؛ نیروی پیشران برنامه
یکی از عوامل مهمی که به «سلام تهران» انرژی ویژه‌ای بخشیده، ترکیب هوشمندانه‌ی مجریان با تجربه و چهره‌های جوان‌تر است. بهروز تشکر با سال‌ها سابقه‌ی اجرا، آرامش، تسلط و وقار خاصی به برنامه داده که حس اعتماد و صمیمیت را در دل مخاطب برمی‌انگیزد. در کنار او، فریبا باقری با انرژی مثبت، بیان شفاف و زبان بدن پرتحرک خود، روحیه‌ای جوان و پرنشاط به فضای برنامه تزریق کرده است.
این ترکیب متعادل از پختگی حرفه‌ای و نشاط جوانی، موجب شده که گفت‌وگوها، آیتم‌ها و انتقال پیام‌ها با طراوتی خاص همراه باشد؛ طراوتی که برای برنامه‌ای صبحگاهی حیاتی است. مجریان «سلام تهران» نه‌تنها اطلاعات را منتقل می‌کنند، بلکه در آغاز روز، انگیزه و امید را به خانه‌های مردم می‌آورند. این هماهنگی کم‌نظیر، از «سلام تهران» صرفاً یک برنامه تلویزیونی نمی‌سازد، بلکه آن را به همراهی واقعی برای شروع روز مردم تبدیل می‌کند.
رویکرد تعاملی و مشارکت‌محور با مخاطب
از دیگر نقاط قوت «سلام تهران» رویکرد مشارکت‌محور و تعاملی آن با مخاطبان است. برخلاف بسیاری از برنامه‌هایی که به ارتباط یک‌طرفه با بیننده بسنده می‌کنند، در این برنامه فضای گفت‌وگو، پرسش و پاسخ و شنیدن دغدغه‌های مردمی به‌طور واقعی و بدون شعار فراهم شده است. دعوت از شهروندان در گزارش‌های میدانی، دریافت نظرات و پیشنهادات در لحظه، و پاسخگویی مسئولان حاضر در برنامه به مسائل روزمره مردم، نشان‌دهنده رویکردی مردم‌نهاد و مسئولانه است؛ ویژگی‌ای که در افزایش اعتماد و محبوبیت برنامه نقش بسزایی داشته.
توجه به سواد رسانه‌ای و فرهنگ‌سازی
علاوه بر همه این‌ها، «سلام تهران» در برخی از آیتم‌ها به‌خوبی از ظرفیت برنامه‌های صبحگاهی برای آموزش غیرمستقیم بهره می‌برد. موضوعاتی مانند تغذیه سالم، اهمیت ورزش صبحگاهی، رعایت قوانین شهری و تقویت فرهنگ مطالعه، در قالبی جذاب و قابل‌فهم برای عموم مطرح می‌شوند و این یعنی برنامه، فقط سرگرم‌کننده نیست، بلکه نقش یک مربی رسانه‌ای را هم ایفا می‌کند. در دورانی که جامعه بیش از هر زمان دیگر به آگاهی و نشاط توأمان نیاز دارد، چنین رویکردی یک ضرورت است، نه صرفاً یک مزیت.
نگاهی به جنبه آموزشی و اطلاع‌رسانی برنامه
یکی دیگر از ویژگی‌های ممتاز «سلام تهران»، بهره‌گیری از ظرفیت تلویزیون برای آموزش و اطلاع‌رسانی به شیوه‌ای ساده، صمیمی و بدون تحمیل است. آیتم‌های آموزشی برنامه در حوزه‌هایی چون سلامت، روان‌شناسی، مدیریت زمان، مهارت‌های زندگی، و همچنین نکات حقوقی و شهروندی، بدون آنکه رنگ‌وبوی تبلیغ یا شعارزدگی داشته باشند، به‌صورت کاربردی و روزمره به مخاطب ارائه می‌شود. این امر به‌خصوص برای خانواده‌هایی که در ساعات ابتدایی روز مشغول آماده‌سازی فرزندان یا آغاز کار خود هستند، می‌تواند نقشی مؤثر و الهام‌بخش ایفا کند.
چیدمان حرفه‌ای تیم تولید و نقش پشت‌صحنه
توفیق یک برنامه زنده‌ی صبحگاهی، بدون پشتوانه‌ی یک تیم حرفه‌ای و دقیق در پشت‌صحنه ممکن نیست. تیم تولید «سلام تهران» در طراحی، اجرا و کارگردانی بخش‌های مختلف برنامه، نشان داده که نگاه فراتر از روزمرگی دارد. برنامه‌ریزی دقیق، مدیریت زمان، اجرای بدون وقفه، انتخاب میهمانان متنوع و متناسب با موضوعات روز، و همچنین تنظیم دکور و نورپردازی، همه از نشانه‌های یک تولید با استاندارد حرفه‌ای است؛ ویژگی‌ای که باعث شده «سلام تهران» علی‌رغم پخش زنده، از انسجام و آرامش بصری بالایی برخوردار باشد.
نگاه بومی‌گرا در عین مخاطب‌محوری ملی
هرچند نام و عنوان برنامه ناظر بر پایتخت است، اما محتوای آن از نظر رویکرد، کاملاً مخاطب‌محور و ملی طراحی شده. سازندگان برنامه به‌خوبی دریافته‌اند که تهران، ویترینی از ایران است؛ بنابراین موضوعاتی چون مشکلات اقتصادی، فرهنگ محلی، مسائل جوانان، اشتغال، و حتی مناسبت‌های آیینی، از دریچه‌ای بازتر و هم‌دلانه‌تر به تصویر کشیده می‌شود. همین رویکرد است که باعث شده مخاطبان در دیگر استان‌ها نیز احساس کنند صدای آنان در این قاب صبحگاهی شنیده می‌شود.
نقطه قوتی که به نقطه ضعف تبدیل نشود…
نکته‌ای که نمی‌توان از آن چشم پوشید، این است که شبکه پنج سیما با وجود عملکردی فراتر از شبکه‌ای استانی، هنوز در قالب استانی تعریف شده و پخش آن نیز با کیفیت HD ارائه نمی‌شود؛ این موضوع، نه تنها با کیفیت محتوایی «سلام تهران» همخوانی ندارد، بلکه برای مخاطبان دائمی آن نیز نوعی گلایه به همراه دارد. شاید وقت آن رسیده باشد که مدیران رسانه ملی جایگاه شبکه پایتخت را در قامت واقعی خود بازتعریف کنند.
یک نمره بالا، بی‌رقیب در نوع خود
در مجموع، باید گفت که «سلام تهران» به‌درستی شایسته دریافت نمره‌ای بسیار بالا در ارزیابی عملکرد برنامه‌های صبحگاهی رسانه ملی است. ریتم مناسب، تنوع محتوا، انتخاب درست آیتم‌ها، حفظ احترام مخاطب، نشاط‌بخشی بی‌اغراق، و البته تعامل خوب میان عناصر تولیدی و اجرایی، باعث شده که این برنامه، نه‌تنها در تهران، بلکه در سایر استان‌ها نیز بدرخشد.
مسیر آینده و فرصت‌های پیش‌رو
با توجه به تجربه موفق «سلام تهران» و استقبال عمومی از آن، می‌توان این برنامه را الگوی مناسبی برای طراحی و بازآفرینی برنامه‌های مشابه در دیگر شبکه‌ها دانست. این الگو، به‌شرط حفظ کیفیت، به‌روزرسانی مداوم محتوا و پرهیز از کلیشه‌ها، می‌تواند بستری برای تحول در گونه‌ی برنامه‌های صبحگاهی در رسانه ملی باشد. البته حفظ مزیت رقابتی این برنامه نیز مستلزم آن است که تولیدکنندگان آن، همچنان با آگاهی از تحولات رسانه‌ای، ذائقه مخاطب، و استفاده از ابزارهای نوین ارتباطی، خود را در مسیر رشد نگه دارند.
source