به گزارش پایگاه خبری بورس پرس،
تسنیم در گزارشی اعلام کرد: سیاست های تعرفه ای تهاجمی ترامپ که شامل اعمال تعرفه پایه ۱۰ درصدی بر تمام واردات و تعرفه های سنگین تری تا سقف ۵۰ درصد بر واردات از ۵۷ کشور دارای مازاد تجاری با آمریکا است، بزرگ ترین بازگشت به سیاست های حمایت گرایانه اقتصادی در دوران پس از جنگ جهانی دوم به شمار می رود.
این سیاست ها نه تنها ساختار تجارت جهانی را دگرگون کردند بلکه پیامدهای عمیقی برای روابط آمریکا با متحدان و رقبا به همراه داشت. در عین حال، فرصت ها و تهدیدهای مهمی را نیز برای کشورهایی مانند ایران به وجود آوردند.
اهداف اصلی ترامپ در این رویکرد شامل بازگرداندن تولید به داخل آمریکا از طریق افزایش هزینه واردات، کاهش کسری تجاری به ویژه در برابر چین، اتحادیه اروپا و مکزیک، استفاده از تعرفه به عنوان ابزار فشار در مذاکرات بین‌المللی، مهار قدرت اقتصادی چین از طریق جداسازی اقتصادی و در نهایت تأمین بخشی از کسری بودجه عظیم فدرال از محل درآمدهای وارداتی بود. این سیاست ها، میانگین تعرفه مؤثر آمریکا از ۲.۵ درصد به بیش از ۲۲ درصد افزایش یافته که بیشترین سطح در صد سال اخیر است.
در سطح جهانی این اقدامات موجب تضعیف نظم تجارت چندجانبه، افزایش شکاف در ائتلاف های سنتی غربی و شکل گیری بلوک بندی های نوین شد. روابط آمریکا با متحدانی مانند اتحادیه اروپا، ژاپن و کانادا به شدت آسیب دیده و نشانه هایی از فروپاشی اجماع غربی به چشم می خورد. در مقابل چین و روسیه در واکنش به فشارهای فزاینده واشنگتن به سمت ایجاد نظام های مالی و تجاری مستقل از غرب حرکت کردند.
کشورهای عربی حوزه نفتی نیز اگرچه مستقیماً هدف تعرفه‌ها نبودند اما از تبعات این سیاست‌ها به ویژه در قالب کاهش قیمت نفت و بی‌ثباتی بازار انرژی، متأثر شدند. هم‌زمان، نقش سازمان تجارت جهانی (WTO) نیز تضعیف شده و سهم تجارت جهانی تحت قواعد چندجانبه از ۸۰ به ۷۴ درصد کاهش یافت.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در چنین شرایطی ایران می تواند از فضای شکل گرفته برای باز تعریف جایگاه در نظم نوین جهانی بهره برداری کند. به شرط آنکه دستگاه سیاست خارجی، اقتصادی و امنیتی هماهنگ و آینده نگر عمل کند. در این راستا، تقویت دیپلماسی منطقه ای و فرامنطقه‌ای با کشورهایی مانند چین، روسیه، هند و اعضای گروه بریکس از اهمیت زیادی برخوردار است.
هم چنین مشارکت فعال در طرح های تسویه مالی غیر دلاری و ساز و کارهای پرداخت مستقل از دلار می تواند وابستگی اقتصادی را کاهش داده و انعطاف پذیری آن را در برابر شوک های خارجی افزایش دهد.
تنوع بخشی به شرکای تجاری و جذب سرمایه گذاری های شرقی به ویژه در حوزه انرژی و زنجیره تأمین آسیایی از دیگر مسیرهای حیاتی برای بهره گیری از فرصت های ناشی از بی اعتمادی جهانی به آمریکا است. در کنار این اقدامات، حضور فعال در سازمان های بین المللی و استفاده از فضای انتقادی نسبت به یک جانبه گرایی آمریکا، می تواند به مشروع سازی مواضع ایران و تقویت قدرت نرم کمک کند.
با این حال، هوشیاری در برابر تهدیدات بالقوه از جمله تحرکات احتمالی اسرائیل یا اقدامات بی ثبات ساز نیابتی، ضروری است. سناریوپردازی برای بازگشت تمرکز راهبردی آمریکا به منطقه خاورمیانه نیز باید به صورت جدی در دستور کار قرار گیرد.
اگرچه سیاست های تعرفه ای ترامپ چالش های گسترده ای برای اقتصاد جهانی به همراه دارد اما در دل این بحران برای ایران فرصت تاریخی فراهم شده تا با تقویت پیوندهای راهبردی، کاهش آسیب پذیری اقتصادی و افزایش عمق نفوذ سیاسی و اقتصادی، موقعیت منطقه ای و بین المللی را تثبیت کند.
انتهای پیام
source