کامران کاظمی در گفت‌وگو با پانا با اشاره به تلاش‌های خود برای ارتقای فضای آموزشی مدرسه گفت: «علاقه من به این شغل از پدرم آغاز شد که سال‌ها در همین مدرسه فعالیت داشت و این الگوگیری باعث شد از همان کودکی به سوال «در آینده می‌خواهی چه‌کاره شوی؟» با این جمله پاسخ دهم که «می‌خواهم مثل پدرم شوم.» بعدها با گذر زمان و با انتخاب آگاهانه، عاشق حرفه معلمی و مکان مقدسی به نام مدرسه شدم. پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه فرهنگیان با خود عهد بستم که در این شغل از هیچ تلاشی برای رشد و ارتقای جایگاه علمی و اجتماعی دانش‌آموزان دریغ نکنم.»

وی درباره مسیر فعالیت خود در دبستان شهید نوری گفت: «در شهریور ۱۴۰۰ که افتخار خدمت در این مدرسه به من واگذار شد با توجه به تعطیلی دوساله مدارس به علت شیوع ویروس کرونا، مدرسه شرایط مناسبی نداشت. با همراهی مردم روستا و خیرین، تصمیم گرفتیم کار بازسازی را با اولویت‌بندی کمبودها آغاز کنیم. ترمیم سقف و دیوارها، رنگ‌آمیزی، نصب وایت‌برد، پرده کلاس‌ها، وسایل روشنایی جدید و تعمیر نیمکت‌ها اولین گام ما بود. پس از آن ایزوگام سقف تعویض شد تا بازسازی‌ها ماندگار باشد و همچنین برای امنیت بیشتر، دوربین‌های مداربسته نصب کردیم.»

کاظمی گفت: «در تابستان ۱۴۰۱ آبخوری مدرسه بازسازی، درب ورودی تعویض و دیوارهای داخلی و بیرونی مرمت شد. با توجه به فرسودگی درب اصلی و نیاز به ایجاد فضای امن هنگام بارندگی، سردرب مدرسه را نیز احداث کردیم. همچنین از طریق مکاتبه با اداره کل نوسازی مدارس استان، موفق به دریافت ۵۰ میز و ۱۰۰ صندلی جدید شدیم. برای تجهیز بیشتر کلاس‌ها با کمک خیرین توانستیم ۵ کلاس باقی‌مانده را به دیتاشو مجهز کنیم.»

وی افزود: «در تابستان ۱۴۰۲ با اجرای طرح حیاط پویا و شاداب‌سازی فضای مدرسه، تلاش کردیم محیطی شاد و دلپذیر برای دانش‌آموزان فراهم کنیم. حتی میز و صندلی آموزگاران نیز تعمیر شد. هرچند هنوز با ایده‌آلی که از موفقیت در ذهن دارم، فاصله داریم اما معتقدم در هر مسیری باید تلخی‌ها و شکست‌های زیادی را تحمل کرد. اگر هزار بار زمین خوردیم باید هزار و یک بار بلند شویم و قوی‌تر ادامه دهیم.»

وی با اشاره به موانع موجود گفت: «قدیمی بودن مدرسه و زمزمه‌های تخریب آن که از ۱۵ سال پیش مطرح است، همواره به ما یادآوری می‌شد اما معتقدم تا زمانی که نفس در این مدرسه هست و امکانات آن قابل استفاده است، رسیدگی به آن امری ضروری است.»

مدیر دبستان شهید نوری درباره چگونگی تأمین منابع مالی اظهار کرد: «گاهی یک پروژه چند ده میلیونی را با موجودی کمتر از یک میلیون تومان آغاز می‌کردیم اما با تکیه بر توانایی‌ها، شناخت پتانسیل‌های محیط و اعتماد به خیرین و اولیای دانش‌آموزان، پروژه‌ها را عملی کردیم. بزرگ‌ترین سرمایه ما در این مسیر، اعتماد و همراهی مردم روستا بوده است. این اعتماد به ما انگیزه می‌دهد تا با نگاه برد – برد و به نفع دانش‌آموزان حرکت کنیم.»

وی گفت: «هدف ما همیشه فراهم کردن محیطی بهتر برای دانش‌آموزان بوده و امید دارم با عشق به آموزش، توکل به خدا و همراهی مردم بتوانیم این مسیر را با موفقیت ادامه دهیم.»