به گزارش صفحه «هنر روز» روزپلاس، صداوسیما زمانی محلی برای معرفی چهره‌های جوان در حوزه اجرا، بازیگری و موسیقی بود. افرادی چون احسان علیخانی، علی ضیا، شهاب حسینی، نوید محمدزاده و دیگران از همین رسانه به شهرت رسیدند. برنامه‌های استعدادیابی و گفت‌وگومحور مانند عصر جدید، خندوانه نیز بستری برای کشف استعدادها فراهم می‌کردند.
عرفان طهماسبی خواننده نمونه‌ای از خروجی عصرجدید است و رامبد جوان نیز با مسابقه خنداننده‌شو، کمدین‌های بسیاری را به جامعه معرفی کرد که امروز اکثرا در شبکه نمایش خانگی فعالیت می‌کنند. حتی سروش صحت نیز در سریال‌هایش بازیگران کمتر شناخته‌شده را به عرصه بازیگری معرفی می‌کرد.
در موسیقی، تلویزیون نقش مهمی در معرفی چهره‌ها داشت؛ محسن یگانه، محسن چاووشی، مهدی یراحی، لهراسبی، محمد علیزاده، سیروان خسروی و امیرعباس گلاب با تیتراژ سریال‌های صداوسیما به اوج شهرت رسیدند. اما امروز این روند تقریباً متوقف شده است و دیگر نه‌تنها چهره‌های جدید معرفی نمی‌شوند، بلکه بسیاری از برنامه‌های خلاقانه و مؤثر نیز کنار گذاشته شده‌اند.
امروز جای چهره‌های جوان را چهرهای میان‌سال و یا افرادی غیرمحبوب اما با سوگیری و تفکری خاص گرفته اند. نتیجه این رویکرد، فاصله گرفتن مخاطبان از صداوسیما و روی آوردن آن‌ها به شبکه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های نمایش خانگی است.
انتقاد آنجا است که مدیران صداوسیما حتی نتوانسته‌اند، ارتباط خود با چهره‌هایی که با هزینه از بیت‌المال معرفی کرده، حفظ کند. بسیاری از این افراد، پس از خروج از رسانه ملی، رویکردهای متفاوتی اتخاذ کرده‌اند و حتی به منتقد صداوسیما تبدیل شده‌اند.
عدم چهره‌سازی و کنار گذاشتن برنامه‌های جذاب، صداوسیما را از جایگاه پیشین خود به‌عنوان منبع اصلی کشف استعدادها دور کرده. مخاطبان حالا به دنبال استعدادهای جدید در شبکه‌های اجتماعی یا نمایش خانگی می‌گردند، فضایی که نه تحت کنترل صداوسیماست و نه الزاماً ارزش‌های آن را نمایندگی می‌کند.
چاره کوتاه مدت این ضعف‌ها به تصمیم حضرات در راس مدیریت صداوسیما دارد. احیای برنامه‌های محبوب، کاهش محدودیت‌های محتوایی و حمایت از خلاقیت و نوآوری در برنامه‌سازی و بازکردن در های سازمان به سوی جوانان مستعد بدون توجه به جناح‌بندی‌های سیاسی. حفظ ارتباط مؤثر با چهره‌های ساخته‌شده توسط صداوسیما، حتی با وجود اختلافات فکری. بازنگری در مدیریت رسانه و به‌کارگیری مدیرانی با نگاه فرهنگی و رسانه‌ای.
source