اختلال بیش‌فعالی کمبود توجه (ADHD) و اختلال دوقطبی  با وجود تفاوت‌های بنیادین، علائم مشترکی دارند که تشخیص و درمان را پیچیده می‌کند.

به گزارش خط سلامت در این مقاله به بررسی شباهت‌ها، تفاوت‌ها، و بهترین روش‌های درمانی برای مدیریت این بیماری‌های همزمان پرداخته‌ایم.

 شباهت‌ها و تفاوت‌های دوقطبی و بیش فعالی

هر دو اختلال علائمی مشابه دارند، مانند:

خلق و خوی ناپایدار

بی‌قراری

انفجارهای انرژی

مشکل در تمرکز

تفاوت‌ها:

بیش فعالی یک بیماری مادام‌العمر است و علائم از کودکی ظاهر می‌شوند.

اختلال دوقطبی معمولاً اپیزودیک است و بین دوره‌های شیدایی و افسردگی تغییر می‌کند.

همبودی بیش فعالی و اختلال دوقطبی

همبودی به معنای بروز همزمان دو اختلال است. این وضعیت نسبتاً شایع است؛ به طور کلی آمارها نشان می دهد از هر 13 نفر مبتلا به ADHD، یک نفر دچار اختلال دوقطبی است.

از هر 6 نفر مبتلا به اختلال دوقطبی، یک نفر بیش فعالی دارد. دلایل همبودی ممکن است شامل عوامل ژنتیکی و محیطی باشد، اما کاملاً شناخته‌شده نیست.

درمان بیش فعالی و دوقطبی

بیش فعالی: داروهای محرک (مثل آدرال، متیل‌فنیدات) یا غیرمحرک (مثل استراترا) برای بهبود توجه و تمرکز استفاده می‌شود.

اختلال دوقطبی: تثبیت‌کننده‌های خلق (مثل لیتیوم)، داروهای ضدروان‌پریشی، و گاهی داروهای ضدافسردگی تجویز می‌شود. اگر هر دو اختلال وجود داشته باشند، ابتدا اختلال دوقطبی درمان می‌شود؛ زیرا داروهای ADHD ممکن است علائم شیدایی را تشدید کنند.

برنامه درمانی باید با نظارت دقیق و همکاری بیمار و پزشک تنظیم شود.

نتیجه‌گیری

تشخیص و درمان همزمان ADHD و اختلال دوقطبی چالش‌برانگیز است، اما قابل‌مدیریت است. درمان باید ابتدا روی تثبیت خلق و سپس بر بهبود توجه و تمرکز تمرکز کند. همکاری با تیم پزشکی و بررسی منظم داروها نقش کلیدی در بهبود کیفیت زندگی بیمار دارد.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است