مفهوم رشد پس از سانحه (PTG) به تغییرات مثبت و سازنده‌ای اشاره دارد که ممکن است پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا در زندگی فرد رخ دهد.

به گزارش خط سلامت در این مقاله، به بررسی این پدیده جالب و چگونگی رخ دادن آن خواهیم پرداخت.

رشد پس از سانحه (PTG)

رشد پس از سانحه (Post-traumatic Growth) به تغییرات مثبت و سازنده‌ای اشاره دارد که ممکن است پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا در زندگی فرد رخ دهد. این مفهوم نشان می‌دهد که حتی در سخت‌ترین شرایط، انسان می‌تواند از طریق رنج رشد کرده و به درک عمیق‌تری از خود و زندگی دست یابد.

رشد پس از سانحه (PTG) پدیده‌ای است که نشان می‌دهد افراد پس از تجربه رویدادهای آسیب‌زا و تروماتیک، می‌توانند تغییرات مثبت و سازنده‌ای را در زندگی خود تجربه کنند. اما چه عواملی باعث می‌شود که برخی افراد به این رشد دست پیدا کنند و برخی دیگر خیر؟

عوامل مؤثر بر رشد پس از سانحه

شخصیت فرد: افرادی که از قبل شخصیت قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتری دارند، ممکن است بهتر بتوانند با رویدادهای آسیب‌زا کنار بیایند و رشد کنند.

سیستم حمایتی: داشتن خانواده، دوستان و شبکه اجتماعی قوی، می‌تواند به افراد در فرایند بهبودی و رشد کمک کند.

تفسیر رویداد: نحوه تفسیر و معنایی که فرد به رویداد آسیب‌زا می‌دهد، می‌تواند بر میزان رشد او تأثیر بگذارد. افرادی که بتوانند معنای مثبتی از تجربه خود استخراج کنند، بیشتر به سمت رشد حرکت می‌کنند.

مهارت‌های مقابله‌ای: داشتن مهارت‌هایی مانند حل مسئله، مدیریت احساسات و ارتباط مؤثر، می‌تواند به افراد در مقابله با مشکلات و رشد کمک کند.

توجه به جنبه‌های مثبت: تمرکز بر جنبه‌های مثبت تجربه و یافتن فرصت‌های جدید، می‌تواند به رشد پس از سانحه کمک کند.

جستجوی کمک حرفه‌ای: مراجعه به روانشناس یا مشاور می‌تواند به افراد در پردازش احساسات، یادگیری مهارت‌های جدید و رسیدن به رشد کمک کند.

عوامل دیگری که می‌توانند بر رشد پس از سانحه تأثیر بگذارند عبارتند از:

نوع رویداد آسیب‌زا: شدت و مدت زمان رویداد، نوع رویداد (تصادف، بیماری، از دست دادن عزیزان و …)

سن فرد: کودکان و نوجوانان ممکن است واکنش‌های متفاوتی نسبت به بزرگسالان نشان دهند.

تجارب قبلی: تجربه رویدادهای آسیب‌زای قبلی می‌تواند بر توانایی فرد در مقابله با رویداد جدید تأثیر بگذارد.

نکته مهم: رشد پس از سانحه یک فرایند فردی است و همه افراد به یک اندازه به آن دست پیدا نمی‌کنند. برخی افراد ممکن است هیچ تغییری در خود احساس نکنند و برخی دیگر ممکن است تغییرات بسیار مثبتی را تجربه کنند.

نظریه رشد پس از سانحه

این نظریه توسط ریچارد تدسکی و لاورنس کالهون در سال 1996 مطرح شد. آن‌ها معتقد بودند افرادی که رویدادهای آسیب‌زا را تجربه می‌کنند، ممکن است در جنبه‌های مختلف زندگی خود تغییرات مثبتی را تجربه کنند، از جمله:

قدرت شخصی: افزایش اعتماد به نفس و احساس توانمندی در مقابله با چالش‌ها

قدردانی از زندگی: درک عمیق‌تر از ارزش زندگی و اهمیت روابط

روابط با دیگران: تقویت پیوندها با اطرافیان و ایجاد روابط جدید

امکانات جدید در زندگی: کشف استعدادها و فرصت‌های جدید

تغییر معنوی: جستجوی معنای زندگی و تغییر دیدگاه نسبت به جهان

مزایای رشد پس از سانحه

قدردانی بیشتر از زندگی: پس از تجربه سختی‌ها، افراد ممکن است به چیزهای ساده زندگی بیشتر ارزش دهند.

افزایش قدرت شخصی: مقابله با رویدادهای آسیب‌زا، حس توانمندی و اعتماد به نفس را تقویت می‌کند.

تقویت روابط: حمایت اطرافیان در زمان سختی، روابط را عمیق‌تر می‌کند.

کشف پتانسیل‌های جدید: رویدادهای آسیب‌زا ممکن است باعث کشف توانایی‌های پنهان شوند.

تغییر در دیدگاه جهانی: تجربه رنج ممکن است به درک عمیق‌تری از زندگی و معنای آن منجر شود.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است