مثانه بیش فعال را می توان با دارو، تمرینات مثانه، تحریک الکتریکی یا جراحی درمان کرد. پزشک به شما خواهد گفت که کدام یک برای شما بهتر است.

دارو

پزشک ممکن است برای درمان مثانه بیش فعال شما دارو تجویز کند. شل کننده های عضلانی به کنترل اسپاسم عضلانی کمک می کنند که باعث می شود مثانه شما در زمان نامناسبی فشرده شود. عوارض جانبی شایع عبارتند از خشکی دهان، تاری دید، یبوست، ضربان قلب سریع و احساس برافروختگی (احساس گرما و قرمزی). دارو را می توان به صورت قرص یا پچ تجویز کرد.

تمرینات مثانه

تمرینات مثانه مثانه شما را تقویت کرده و دوباره آموزش می دهد تا ادرار را تا زمانی که بتوانید به حمام برسید نگه دارد.

• تمرینات کگل: اینها تمرینات خاصی هستند که می توانید با سفت کردن ماهیچه های ادراری خود انجام دهید (مثل اینکه می خواهید ادرار خود را نگه دارید) و سپس رها کنید. این کار را چندین بار در طول روز انجام دهید تا ماهیچه های مثانه شما تقویت شود.
• بازآموزی: پزشک ممکن است توصیه کند که یادداشتی از کنترل مثانه خود داشته باشید. این ممکن است شامل مقدار مایعی که مصرف می‌کنید، هر چند وقت یک‌بار احساس می‌کنید مجبور هستید به دستشویی بروید و اینکه آیا نشت داشتید، باشد. این ممکن است به شما در برنامه ریزی سفر به حمام و مصرف مایعات کمک کند.

تحریک الکتریکی

این یک روش پزشکی است که پالس های الکتریکی ایمن و ایمن را از طریق واژن یا مقعد شما (پایین) ارسال می کند. آنها همچنین می توانند از طریق یک پچ داده شوند. روش دیگر شامل قرار دادن یک سیم در نزدیکی استخوان دنبالچه است. پزشک به شما خواهد گفت که چند درمان برای شما ضروری است.

عمل جراحی

یک روش جراحی به نام سیستوپلاستی تقویت کننده وجود دارد. این ممکن است در موارد شدید یا زمانی که هیچ درمان دیگری جواب نمی دهد ضروری باشد. این شامل بزرگتر کردن مثانه است. بخشی از روده شما ممکن است برای بزرگ کردن مثانه استفاده شود. این به شما فضای بیشتری برای ذخیره ادرار می دهد. خطرات این جراحی شامل پارگی مثانه (نشت ادرار در بدن)، سنگ مثانه، مخاط در مثانه و عفونت است.