سندرم اسکیتر با نیش معمولی پشه تفاوت‌های قابل توجهی دارد. در این سندرم، محل گزش بسیار بزرگ‌تر، قرمزتر و دردناک‌تر بوده و مدت زمان بیشتری طول می‌کشد تا بهبود یابد.

به گزارش خط سلامت تشخیص سندرم اسکیتر معمولاً بر اساس معاینه فیزیکی و شرح حال بیمار انجام می‌شود و درمان آن شامل استفاده از داروهای ضدالتهاب، آنتی‌هیستامین‌ها و در برخی موارد کورتیکوستروئیدها است. پیشگیری از این سندرم نیز اهمیت زیادی دارد و می‌توان با استفاده از دافع حشرات، پوشیدن لباس‌های محافظتی و اجتناب از مناطق پشه‌خیز از بروز آن جلوگیری کرد.

تفاوت بین نیش معمولی پشه و سندرم اسکیتر

برخی از مهم ترین تفاوت های سندرم اسکیتر با گزیده شدن معمولی توسط پشه، عبارت است از:

نیش معمولی پشه: تورم و قرمزی خفیف، خارش، اندازه کوچک (کمتر از 2 سانتی‌متر)، مدت زمان کوتاه (حدود 20 دقیقه تا چند ساعت).

سندرم اسکیتر: تورم و قرمزی شدید، درد، خارش شدید، اندازه بزرگ (تا 10 سانتی‌متر)، مدت زمان طولانی (چند روز).

علل سندرم اسکیتر

واکنش آلرژیک: به پروتئین‌های موجود در بزاق پشه.

نوزادان و کودکان: سیستم ایمنی آنها هنوز در حال توسعه است و ممکن است به نیش پشه حساس‌تر باشند.

نقص ایمنی زمینه ای: سیستم ایمنی ضعیف‌تر آنها را مستعد واکنش‌های شدیدتر می‌کند.

تشخیص سندرم اسکیتر

معاینه فیزیکی: پزشک محل گزش را بررسی می‌کند.

شرح حال بیمار: پزشک درباره علائم، مدت زمان آنها و سابقه پزشکی بیمار سوال می‌کند.

تست‌های آلرژی: معمولاً انجام نمی‌شود، زیرا آزمایش خون مشخصی برای تشخیص آلرژی به نیش پشه وجود ندارد.

درمان سندرم اسکیتر

درمان های دارویی، شامل:

آنتی‌هیستامین‌ها (برای کاهش خارش و التهاب)

کورتیکوستروئیدها (برای کاهش التهاب شدید)

پمادهای موضعی (برای کاهش خارش و التهاب)

درمان‌های خانگی، شامل:

کمپرس سرد

اجتناب از خاراندن محل گزش

پیشگیری از سندرم اسکیتر

دافع حشرات: استفاده از دافع‌های حاوی DEET، پیکاریدین یا روغن لیمو اکالیپتوس

پوشش بدن: پوشیدن لباس‌های آستین بلند و شلوار بلند

توری پنجره: استفاده از توری پنجره برای جلوگیری از ورود پشه‌ها به خانه

اجتناب از مناطق پشه‌خیز: به خصوص در ساعات گرگ و میش

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است