کورتیزول همچنین عملکردهایی را که در شرایط جنگ یا گریز غیرضروری یا مضر هستند، کند می کند.

علائم سطوح بالای کورتیزول 

به گزارش از خط سلامت کورتیزول بیش از حد می تواند باعث برخی از علائم اصلی سندرم کوشینگ شود قوز چربی بین شانه ها، صورت گرد و خطوط صورتی یا بنفش روی پوست .

سندرم کوشینگ همچنین می تواند باعث فشار خون بالا یا از دست دادن استخوان شود. گاهی اوقات می تواند باعث دیابت نوع ۲ شود.

آیا ویتامین D کورتیزول را کاهش می دهد؟

مطالعات نشان می دهد ویتامین D پتانسیل کاهش سطح کورتیزول و نسبت کورتیزول به کورتیزون را دارد.

سطوح کمتر از حد مطلوب ویتامین D با اختلال در عملکرد ورزشی مرتبط است، زیرا باعث کاهش فعالیت عضلات و کانی سازی اسکلتی می شود.

کورتیزول سیگنال مغز است که نشان می دهد چیزی برای شما بد است. این اشتیاق برای از بین بردن تهدید کل بدن شما را تحریک می کند.

 در زندگی روزمره ، اغلب احساسات متفاوتی نسبت به مسائل داریم.  خوب و بد را می بینیم ، به این معنی که  همزمان کورتیزول و یک ماده شیمیایی شاد آزاد می کنیم.

غالباً  دلایل خوبی برای نادیده گرفتن پاسخ های منفی وجود دارد.

فکر می کنید در طولانی مدت چیزی برای شما خوب است.

نمی خواهید کسی را ناامید کنید.

می خواهید قبل از نتیجه گیری ، اطلاعات بیشتری را جمع آوری کنید.

نه گفتن و کورتیزول

در مورد نه گفتن در زندگی روزمره چیزهای زیادی نوشته شده است ، اما گاهی اوقات بهتر است “بله” بگویید که احساس “نه” کنید. 

شاید بخواهید به تعهدی که به کسی قایل شده اید ، احترام بگذارید ،اما ایده انجام کار شانه هایتان را بلرزاند. شاید  به اندازه کافی غذا خورده باشید، اما فکر بسته بندی مواد باقی مانده باعث افزایش کورتیزول می شود.

مغز انسان به اندازه کافی بزرگ است و می تواند احساسات مختلفی در مورد چیزها داشته باشد. بنابراین شما اغلب می خواهید کاری انجام دهید در حالی که بدن شما می گوید نه.

در این زمان سعی می کنید فقط این احساس را له کنید ، اما در نهایت احساس می کنید که زیاد خرد شده اید. بنابراین مفید است که آگاهانه از احساسات منفی خود آگاهی داشته باشید.

مغز و کورتیزول

کورتیزول احساس بدی در شما ایجاد می کند زیرا اینگونه وظیفه خود را انجام می دهد. این علامت مغز شماست که در مسیر تأمین نیازهای خود نیستید.

کورتیزول برای فرار از اتفاق بد بدن را دور می زند تا بتوانید به چیز خوبی برگردید. وقتی اوضاع به خوبی پیش نمی رود کورتیزول با احساس بدی هشدار می دهد. اما چگونه می توان فهمید که چه چیز خوب و چه چیز بد است؟

دانش غریزی

دانش غریزی در ما انسان ها بسیار محدود است. بیشتر دانش ما از تجربه به دست می آید. انزجار از تلخی یکی از معدود پاسخ های ذاتی ماست و ما حتی یاد می گیریم که آن را نادیده بگیریم. 

حتی میمون ها یاد می گیرند که در شرایط مناسب غذاهای تلخ را دوست داشته باشند. بسیاری از یادگیری های ما غیر کلامی است ، به همین دلیل ما آن را متوجه نمی شویم. ما یاد می گیریم که چیزی وقتی کورتیزول را تحریک می کند بد است.

دوپامین و کورتیزول

دوپامین در صورت نیاز ترشح می شود که در اثر آن نورون ها به هم متصل می شوند و باعث می شود ما از تجربه های مشابه احساسات خوب بیشتری داشته باشیم. 

یاد می گیریم رفتارهایی را که نیازهای ما را برآورده می کنند، تکرار کنیم. نورون ها همچنین هنگام جریان کورتیزول به هم متصل می شوند ، که باعث می شود از رفتارهای هنگام ترشح کورتیزول جلوگیری کنیم.

بدهای موقتی

پاسخ های آموخته شده ما به شدت تحت تأثیر پاسخ های اطرافیان مان است. گاهی اوقات بدن شما می گوید نه وقتی این اتفاق می افتد ، می فهمید مسیرهای عصبی منتهی به کورتیزول باعث احساس بدی شده اند .

احساس بد موقتی است و در نهایت ، بدن کورتیزول را متابولیزه می کند نیمه عمر آن در حدود 20 دقیقه است.

رابطه گریه و کورتیزول

گاهی اوقات حتی اگر کار خوبی برای خود انجام می دهید، احساس ناراحتی می کنید که کمک می کند تا بدانید که این احساس بد از کجا ناشی می شود. ما با نیاز به دنیا آمده ایم ، اما هیچ راهی برای تأمین نیازهای خود نداریم ، جز اینکه گریه کنیم.

گریه یکی از تنها مهارت های ذاتی ماست که موثر است. همزمان با رشد ، مهارت های بیشتری برای تأمین نیازهای خود می آموزید ، بنابراین مجبور نیستید گریه کنید.

اما تمایل به گریه کردن بیانگر یکی از مسیرهای اصلی مغز ما است. هنگامی که احساس می کنید نیازهای تان برآورده نمی شود، ممکن است تمایل به گریه را در خود از بین ببرید که همراه با یک احساس سردگمی است.

دانستن اینکه چرا چنین احساسی دارید ، شما را به این نتیجه می رساند که این یک تهدید واقعی برای بقا است. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید. 

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.