مقاومت آنتی‌بیوتیکی یک مسئله بهداشت عمومی در سراسر جهان است که در آن باکتری‌ها، قارچ‌ها یا سایر میکروارگانیسم‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم می‌شوند. این امر درمان عفونت‌های ناشی از این میکروب‌ها را دشوار می‌کند و خطر مرگ‌ومیر، بیماری طولانی‌مدت و هزینه مراقبت‌های بهداشتی را افزایش می‌دهد. محققان کشف کرده‌اند که سوءتغذیه می‌تواند محیط روده را برای رشد میکروب‌ها و افزایش مقاومت بدن به آنتی‌بیوتیک‌ها تغییر دهد.

براساس مطالعه‌ای که نتایج آن در مجله نیچر منتشر شده، علت اصلی مقاومت آنتی‌بیوتیکی استفاده نادرست و بیش‌‌ازحد از آنتی بیوتیک‌هاست؛ علاوه‌براین علت، محققان در این پژوهش ارتباط قابل‌توجهی بین میکروبیوم‌ روده در سنین ابتدایی زندگی و کمبود ریزمغذی‌ها کشف کرده‌اند. درواقع یافته‌های جدید محققان علت افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در سطح جهان را توضیح می‌دهد.

تأثیر سوءتغذیه بر مقاومت آنتی‌بیوتیکی

محققان به بررسی این موضوع پرداختند که چگونه باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروارگانیسم‌هایی که در دستگاه گوارش زندگی می‌کنند، تحت تأثیر کمبود ریزمغذی‌های مهم مانند ویتامین A، فولات (ویتامین B9)، B12، آهن و زینک قرار گرفته‌اند. به عبارت دیگر، کمبود مواد مغذی می‌تواند محیط روده را برای ایجاد مقاومت آنتی‌بیوتیکی که یک نگرانی عمده برای سلامت جهانی است، مساعدتر کند.

در سراسر جهان، حدود 340 میلیون کودک زیر پنج سال از کمبود چند ریزمغذی رنج می‌برند. این کمبود نه‌تنها بر رشد این کودکان تأثیر می‌گذارد، بلکه میکروبیوم‌های روده آن‌ها را نیز به شکل قابل‌توجهی تغییر می‌دهد. این امر وقتی نگران‌کننده می‌شود که به این کودکان آنتی‌بیوتیک‌هایی برای بیماری‌های مرتبط با سوءتغذیه تجویز می‌شود.

مقاومت آنتی‌بیوتیکی یک مسئله جهانی است که افراد را در هر سن و پیشینه‌ای تحت تأثیر قرار می‌دهد. عفونت‌های مقاوم می‌توانند به‌راحتی از طریق سفر و تجارت بین کشورها منتشر شوند و به مسئله‌ای بین‌المللی تبدیل شوند. مطالعه اخیر درک جدید مهمی از اثرات گسترده کمبود ریزمغذی‌ها در کودکان ارائه می‌دهد و بر ضرورت اتخاذ رویکردهای همه‌جانبه برای مقابله با سوءتغذیه و اثرات منفی آن بر سلامت تأکید می‌کند. علاوه بر کمک به مردم برای غلبه بر گرسنگی، درمان کمبود ریزمغذی‌ها ممکن است اولین گام مهم در نبرد جهانی علیه مقاومت آنتی‌بیوتیکی باشد.

دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی، بخش خصوصی و جوامع محلی باید برای دسترسی به غذای مغذی و بهبود عوامل اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطیِ تعیین‌کننده در بحث سوءتغذیه با یکدیگر همکاری کنند.